جمهوری اسلامی ایران و سازمان-های بین المللی

نویسنده:

مقاله نشریه: علوم سیاسی » سال 1385 شماره سی و ششم - زمستان 85

کلیدواژه: سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران ، سازمان-های بین المللی ، گفت و گوی تمدن ها ، سازمان ملل ، سازمان کنفرانس اسلامی ، اکو

چکیده:
حیات سیاسی، اقتصادی و فرهنگی هر کشوری ایجاب میکند که با سازمانهای بین المللی تعامل داشته باشد. حیطه عملکرد و فعالیت سازمانهای بین المللی به حدی گسترش یافته که حتی اگر کشوری بخواهد هیچ تعاملی با آنها نداشته باشد، نمیتواند از محدودیتهای اعمالی آنها بر خودش رهایی یابد.
در این نوشتار، روند تحول در روابط جمهوری اسلامی با سازمانهای بین المللی به چهار دوره تقسیم شده است: دوره اول از بهمن 57 آغاز و تا آبان 58 ادامه داشته که دورۀ ادامه روابط رسمی محدود ایران با سازمانهای بین المللی بوده است. دوره دوم، دورۀ مقابله و مواجهه با سازمانهای بین المللی بوده که بیشترین نماد این جهتگیری در موضوعاتی نظیر اشغال سفارت آمریکا و جنگ تحمیلی بوده که دوره زمانی آبان 58 تا 67 را دربر میگیرد. دورۀ سوم که از سال 68 تا 76 را دربر میگیرد، دوره همگرایی و همزیستی با سازمانهای بین المللی بوده است. ایران در این دوره تلاش کرده تا ضمن ورود به سازمانهای بین المللی، واقعیتهای بین المللی مترتب بر آنها را بپذیرد. دوره چهارم که با دوم خرداد 76 آغاز میشود، دوره نقش آفرینی محدود کشور در سازمانهای بین المللی است.

دانــلود

اسناد مشابه

سامانه مدیریت دانش کتابخانه‌ای

جمهوری اسلامی ایران و سازمان-های بین المللی

نقش قواعد فقه سیاسی در تعامل دولت اسلامی با سازمان های بین المللی

انقلاب اسلامى و تاثیرات بین المللى آن

اخلاق بین المللی

بازتاب های بین المللی سقوط شوروی

چالش های تمدنی جمهوری اسلامی ایران

کتابخانه بین المللی جوانا

پیش نشست همایش بین المللی گفتگوی ایران و جهان عرب

امام خمینى و تحولات بین المللى

منشور جمهوری اسلامی ایران

ظرفیت قدرت نرم جمهوری اسلامی در مواجهه با چالش های بین المللی؛ با تاکید بر اندیشه ی رهبران انقلاب اسلامی