چکیده:
انقلاب اسلامی فارغ از مصادیق تاریخی و در مفهوم فلسفی آن، دارای ویژگی‌های ذاتی مختص به خود است که توسط حکیمان سیاسی معاصر صورت‌بندی شده است. استقراء این ویژگی‌ها و تبیین صورت‌بندی برهانی آنها، راه را برای چارچوب‌بندی الگویی عام از انقلاب، فارغ از بُعد زمانی و مکانی فراهم می‌کند. پژوهش حاضر درصدد پاسخ به دو سؤال اساسی بوده است: اولاً ویژگی‌های ذاتی انقلاب اسلامی در بُعد فلسفی آن از منظر حکمت سیاسی چیست؟؛ ثانیاً این ویژگی‌ها چگونه توسط حکیمان معاصر به‌صورت استدلالی صورت‌بندی می‌شود؟. در این جهت، با روش استدلالیِ مبتنی بر تحلیل داده‌های بنیادین در آثار حکیمان سیاسی معاصر، تبیینی جامع از ویژگی‌های ذاتی انقلاب اسلامی در دو دسته ویژگی‌های ذاتی ناظر به ساخت درونی، شامل ساخت توحیدی، ساخت شریعت‌مدارانه، ساخت آگاهانه، و ویژگی‌های ذاتی ناظر ساخت بیرونی، شامل ساخت فرهنگی، ساخت مبتنی بر تحول درونی جامعه و ساخت همگانی ارائه شده و جایگاه هر یک از ویژگی‌ها در الگوی انقلاب اسلامی به‌صورت برهانی مستدل گردید. نتایج نشان داد که انقلاب اسلامی دارای ویژگی‌های ممتازی است که آن را به‌رغم وجود برخی مشترکات، از دیگر انقلاب‌های دنیا متمایز می‌سازد. برخی از این ویژگی‌ها ریشه در منابع ناملموس جامعه‌ی انقلابی داشته، روی‌هم‌رفته بُعد درونی انقلاب را سامان می‌دهند و معرف محتوای بنیادین آن می‌باشند و برخی دیگر، در مظاهر عینی جامعه ریشه داشته، ضمن آن‌که معرف کیفیت ساخت‌بندی عینی انقلاب اسلامی هستند، چهره‌ی بیرونی آن را نیز ترسیم می‌کنند. برایند این ویژگی‌ها، انقلاب اسلامی را قیامی مبتنی بر هستی‌شناسی توحیدی توصیف می‌کند که در چارچوب آن، جامعه‌ی انقلابی به صورتی آگاهانه و مبتنی بر نرم‌افزار شریعت، به خروش در می‌آید و با تکیه بر بُعد فرهنگی و ایجاد انقلاب درونی در توده‌های مردم، اقشار گوناگون جامعه را برای سرنگونی نظام حاکم و استقرار وضع مطلوب به حرکت در می‌آورد.

دانــلود