چکیده:
از میان مضامین و درون‌مایه‌های سروده‌های عربی در دورۀ ممالیک‌، پرداختن به مفاهیم‌، آموزه ها و باور‌های دینی‌، جلوه‌ای برجسته دارد. این درون‌مایه‌ها‌، با بهره‌گیری شاعران از روشهای متداول مانند اقتباس از آیات قرآن، ستایش صفات نیکو پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) و رثای آنان‌، به شعر ایشان راه یافته است. آن چه در این نوشته مورد توجه قرار دارد‌، بررسی سروده‌های شاعران برجستۀ این دوران از نظر میزان بهره‌گیری آنان از آیات قرآنی‌، ستایش رسول اکرم(ص) اسلام و اهل بیت(ع) است‌. از این‌رو‌، سروده‌های شاعرانی مانند صفی‌الدین حلی‌، ابن معتوق و بوصیری که در واقع بزرگان شعر دینی در عصر مملوکی به شمار می‌آیند ؛ مورد واکاوی قرار گرفته است و با یکدیگر سنجیده شده اند.

دانــلود