چکیده:
مانایی هر حکومت وابسته به إقبال عمومی مردمان و پذیرش عناصر آن نزد گروه‌های مختلف اجتماعی جامعه است و بدون سطح قابل قبولی از جامعه‌پذیری سیاسی، ادامه حیات حکومت با دشواری روبه‌رو است. جامعه‌پذیری سیاسی فرایندی است که با رفتار حکومت و عناصر آن رابطه تام دارد و حکومت خود از عوامل اثرگذار در تحقق این فرآیند قلمداد می‌شود. این نوشتار که با بهره‌گیری از ظرفیت نظریه مبنایی انجام پذیرفته است درصدد است با ارجاع به آموزه‌های کتاب شریف نهج‌البلاغه نقش حکومت در ایجاد بسترهای جامعه‌پذیری سیاسی را واکاوی نماید. سخنان و سیره امام علی علیه‌السلام در نهج‌البلاغه واجد نکات ارجمندی است که بسترهای شکل‌گیری جامعه‌پذیری سیاسی را تسهیل می‌سازد. یافته‌های تحقیق مشعر به این واقعیت است که برای تحقق مطلوب جامعه‌پذیری سیاسی در گام نخست باید حکومت و عناصر آن با تصحیح رفتارهای خویش زمینه و بستر مناسب را برای آن فراهم آورند. از این منظر بسترهایی چون توحیدمحوری، ارزش‌محوری، حق‌گرایی، معرفت‌افزایی، شفافیت‌سازی و تعامل‌گرایی از زمینه‌هایی است که در سیره و گفتار امام علیه‌السلام برای تمهید جامعه‌پذیری سیاسی اعضای جامعه دارای اهمیت است و آن حضرت در اداره امور حکومت و تحریض کارگزاران و مدیران بدانها پافشاری نشان داده است.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد