چکیده:
امیرمومنان (ع) حکومت را امری بشری می‌دانستند. ایشان حضور و نقش ­آفرینی مردم در حکومت را عامل اصلی شکل ­گیری و پایداری حکومت دانسته­ و هم­دوشی و همراهی حاکم و مردم را در تحقق اهداف، لازم می‌دانستند. سیره حضرت حاکی از توجه به مردم در حکومت و مدیریت و اهمیت آنها در ساماندهی امور جامعه است. همچنین امام علی(ع) حاکمیت قانون را ملاک مقبولیت حکومت دانسته‌اند. سؤال اصلی مقاله این است که حکومت علوی چه راهکارهای مدیریتی را برای حاکم جامعه و تعامل بین مردم و حکومت مدنظر داشته و راه­ های رسیدن به این تعامل چیست؟ این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی و با استناد بر نهج ­البلاغه، شاخصه­ های مدیریت در حوزه حکومت علوی را بررسی کرده و آنها را با اسناد حقوقی بین‌المللی معاصر مقایسه کرده است. یافته­ های این پژوهش نشان نشان می‌دهد که در حکومت علوی توجه به اصل بیعت با حاکم، تعامل حاکم با مردم در اداره امور جامعه، امکان خطا و اشتباه در حکومت، درخواست مشاوره از مردم، شکست حکومت در صورت عدم همراهی مردم، توجه به نظارت اجتماعی و در یک کلام حاکمیت قانون مورد توجه بوده ­­است.

دانــلود