جایگاه عرفانی انسان کامل، در ارتباط بین حق و خلق

مقاله نشریه: فرهنگ پژوهش » سال 1389 شماره 6 - بهار 1389
چکیده:
محور تمامی مباحث عرفانی، وحدت شخصیه وجود است؛ به این بیان که هستی حقیقی
در ذات حق، خلاصه میشود و کثرتهای مشهود، تجلیهای اوست. بنابراین، اگر عرفا از
چینش مراتب هستی سخن میگویند، منافاتی با وحدت وجود نداشته، بلکه این مراتب
متعدد، شئون حق میباشد. در میان این مراتب، انسان کامل که مظهر اسم جامع الله
است، با جمع تمامی حقایق الهی و کونی در خود و ویژگیهای منحصر به فردش، نسبت
به سایر مراتب، جایگاه ویژهای دارد؛ به گونهای که در ارتباط تمامی ذرههای هستی با
حق، نقش برجستهای دارد. ارتباط حق با مراتب کثرت از دو راه سلسلة ترتیب و وجه
خاص میباشد. منظور از سلسلة ترتیب، وسایط فیض الهی بوده و وجه خاص، ارتباط
بیواسطه با حق است که حقیقت انسان کامل با هر دو مسیر ارتباط حق با خلق، مرتبط
است؛ چرا که از یک سو، در واقع در سلسلة ترتیب، تنها واسطه فیض الهی اوست و بقیه
وسایط، بازوان وی میباشد و از سوی دیگر، با نظر به وجه خاص که ارتباط حقیقت هر
شیء با حق است، علت ارتباط انسان کامل با وجه خاص، روشن میشود؛ زیرا حقیقت
انسان کامل با جامعیّتش، حقی ّ قت کل هستی است و در پرتوی قرب به وی، قرب حق و
وجه خاص او با هر شیء نیز درک میشود. این پژوهش، به دنبال بررسی تحلیلی جایگاه
عرفانی انسان کامل در ارتباط بین حق و خلق است.

کرامت انسان و انسان کامل در قرآن

نویسنده: مرضیه رمضانی ،
مقاله نشریه: آینه پژوهش » سال 1385 شماره 102

ریشه‌یابی انسان کامل در روایات شیعه

مقاله نشریه: آیین حکمت » سال 1395 تابستان 95 - مسلسل 28

جنبة بشری علم انسان کامل در عرفان و شریعت

مقاله نشریه: آیین حکمت » سال 1399 زمستان 98 _ مسلسل 42

جنبۀ الهی علم انسان کامل در عرفان و شریعت

مقاله نشریه: آیین حکمت » سال 1396 بهار 96 - مسلسل 31

رابطه­ ی ضروری بین انسان و دین

مقاله نشریه: پاسدار اسلام » سال 1365 شماره 56
دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم - 1397