چکیده:
اگر شخصی، مقاله یا کتابی را منتشر کند و در آن از نوشته‌های دیگران به شکلی مستقیم یا غیرمستقیم استفاده نماید، اما از اشاره به منابع نوشتار خود به شکلی دقیق و متعارف، بپرهیزد یا در این کار کوتاهی نماید، یا چنان وانمود کند که این نوشته زاده و حاصل تأملات شخصی خویش است، مرتکب عملی شده است که به آن انتحال، یعنی به خود بستن و سرقت علمی می­گویند. مقاله حاضر با هدف به بحث­گذاشتن انتحال یا سرقت علمی برخی دانشگاهیان به رشته تحریر درآمده است. بر این اساس، نویسنده ابتدا به تعریف مبسوط انتحال می­پردازد. سپس با تأکید بر انتحال یا سرقت علمی برخی مدرسان دانشگاه و بیان اهداف و انگیزه­های آنان، برخی نمونه­های عینی را که مرتکب این عمل شده­اند، بیان می­کند. نویسنده در ادامه به پرسش اصلی پژوهش خود با این مضمون که چرا انتحال عملی غیراخلاقی است؟ می­پردازد. در این میان با تطبیق پرسش خود با سه نظریه اخلاقی پیامدگرایی، تکلیف­گرایی و فضیلت­گرایی، غیراخلاقی­بودن عمل انتحال را در بوته نقد و بررسی قرار می­دهد. در انتها، با یادآوری ده شیوۀ پرهیز از عمل غیراخلاقی انتحال، هر یک از آن­ها را تشریح می­کند.

دانــلود