چکیده:
یکی از بایسته‌های زندگی اجتماعی، تربیت فرزندان است؛ زیرا ایجاد خانواده متعادل، به این امر بستگی دارد. از این رو، تعلیم وتربیت فرزندان، همواره از دغدغه‌های والدین بوده­است. پیش از آن‌ که سقراط را محاکمه کنند، از وی پرسیدند: بزرگ‌ترین آرزویی که در دل داری، چیست؟ پاسخ داد: «بزر‌گ‌ترین آرزوی من، این­است که به بالاترین مکان آتن صعود کنم و با صدای بلند به مردم بگویم:‌ای دوستان! چرا با این حرص و ولع، بهترین و عزیزترین سال‌های زندگی خود را به جمع‌آوری ثروت و سیم و طلا می‌گذرانید؛ در حالی که آن‌گونه که باید و شاید، در تعلیم و تربیت اطفال‌تان که مجبور خواهید شد ثروت خود را برای آن‌ها باقی بگذارید، همت نمی‌گمارید؟».^[1] در این میان تربیت معنوی فرزندان اهمیت ویژه‌ای دارد، زیرا زمینه قرب الهی و تکامل فرزندان را فراهم می‌کند؛ فرزندانی که عطیه الهی و گلی از گل­های بهشت­‌اند.^[2]   [1]. جمعی از نویسندگان، سیمای خانواده در اسلام، ص 302-303. [2]. ‏محمد بن یقوب کلینی، الکافی، ج‏6، ص 4: «الْوَلَدُ الصَّالِحُ‏ رَیْحَانَةٌ مِنْ‏ رَیَاحِینِ‏ الْجَنَّةِ».

دانــلود