چکیده:
یکی از مهم‌ترین شاخه های زبان شناسی، بحث معناشناسی است. معناشناسی، دانش بررسی و مطالعۀ معانی در زبان‌های انسانی است. به‌طور کلی، بررسی ارتباط میان واژه و معنا را معناشناسی می‌گویند. از لحاظ زبان‌شناسی، دانش معناشناسی به موضوعات پایه‌ای خود می‌پردازد که یکی از آن ها "باهم‌آیی" است. «باهم‌آیی» وقوع دو یا چند کلمه با فاصله کوتاهی درون یک پیکرۀ زبانی است که انتخاب هر واژه بر روی انتخاب سایر واژگان و وقوع آن ها اثر می‌گذارد. هدف پژوهش حاضر بررسی باهم‌آیی واژگانی در دو سورۀ رعد و ابراهیم می‌باشد که به روش توصیفی –تحلیلی با رویکرد تطبیقی پس از معرفی 11 رابطۀ باهم‌آیی به استخراج بررسی و تحلیل واژگان باهم‌آیند در سورۀ مدنظر پرداخته است. یافته های تحقیق نشان می‌دهد که 71باهم‌آیند در سورۀ رعد و 49 باهم‌آیند در سورۀ ابراهیم بر اساس روابط معنایی مذکور طبقه بندی شدند. در این پژوهش تعداد وقوع برخی از کلمات باهم‌آیند قرآن به صورت اتفاقی از بین کلمات باهم‌آیند انتخاب و در کل مصحف شریف شمارش شدند تا نشان داده شود کلمات باهم‌آیند وقوع بالایی باهم دارند. در این میان رابطۀ "تقابل" بیش‌ترین وقوع را داشت و کلمات باهم‌آیند استخراج شده از نظر داشتن فاصله و یا نداشتن فاصله نیز مورد بررسی قرار گرفتند و نتیجۀ به دست آمده نشان داد، اکثر صورت های باهم‌آیند به صورت بدون فاصله مشاهده شدند.

دانــلود