چکیده:
علامه محمد باقر مجلسى(1110 - 1037ه ق) فرزند مولا محمد تقى مجلسى، از
علماى مشهور و نامدار دوره پایانى عهد صفوى است. به اعتقاد بسیارى از دانشمندان
شیعى و غیر شیعى، وى مروّج مذهب امامیه در سده یازدهم هجرى در ایران بوده، و از
نخستین کسانى است که به ترجمه و نشر احادیث ائمه اطهار (ع) به زبان فارسى در ایران
همت گماشت. این در حالى است که در آن دوران علماى برجسته، فارسى نویسى با نثر ساده و دور
از تکلّف و تصنّع را فروتر از شأن و مقام علمى خود مى‏دانستند. آثار انبوه و پر حجم او،
اعم از تألیفات فارسى وعربى، در موضوعات گوناگون مانند: تاریخ معصومین(ع)
عقاید، ادعیه، اخلاق و آداب و سنن، از زمان تألیف آن‏ها، مورد توجه و استفاده خواص و نیز عموم مردم بوده است. اثر پر ارج وى «بحارالانوار» در شمار مهم‏ترین کتب اربعه متأخره قرار دارد. نفوذ
و تأثیر او در سلاطین صفوى، معرّف جایگاه بلند سیاسى اجتماعى او در عهد صفوى
است.    

دانــلود