چکیده:
بخش قابل توجهی از گزاره‌های موجود در ابواب مختلف فقه شیعی مبیّن وظیفه عملی مکلفان نسبت به مخالفان مذهبی است. فروش سلاح به اهل سنت به عنوان گروه عمدة مخالفان مذهبی شیعه امامیه یکی از این گزاره-های فقهی است که در ضمن بحث مکاسب محرمه و حرمت فروش سلاح به دشمنان دین بیان شده است. مشهور فقهای امامیه ضمن تسری مفهوم لغوی اعداء دین و داخل دانستن اهل سنت در این مفهوم، فروش سلاح به ایشان را در صورت تحقق یک سلسله شرایط خاص نامشروع و در مواردی مشروع دانسته‌اند.
این مقاله در پرتو ذکر موارد مشروعیت و عدم مشروعیت فروش سلاح به اهل سنت، مناط حکم حرمت مسئلة مورد اشاره را تبیین کرده است که در اندیشه مشهور فقهای امامیه هنگام دشمنی، درگیری و جنگ مخالفان با شیعیان است. بنابراین مخالف بودن مخالفان در این تحریم تأثیری ندارد.
این مقاله در پرتو ذکر موارد مشروعیت و عدم مشروعیت فروش سلاح به اهل سنت، مناط حکم حرمت مسئلة مورد اشاره را تبیین کرده است که در اندیشه مشهور فقهای امامیه هنگام دشمنی، درگیری و جنگ مخالفان با شیعیان است. بنابراین مخالف بودن مخالفان در این تحریم تأثیری ندارد.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد