چکیده:
فضل‌الله دین را عامل تربیت و رهیدن از ضعف و رسیدن به قدرت می‌داند. از نظر ایشان، با روحیه تعبد و استفاده از پیش‌زمینه‌های فطری، نقش دین رو به عملی شدن می‌گذارد و با سازوکارهای خداجویی احساس‌گرا ـ با بازتاب پرستش، تقواورزی و ریسک‌پذیری ـ، تقویت عقل، اهتمام به کشف واقعیت‌ها، افزایش کیفیت عمل، فراهم‌سازی باید‌های نقش مربی، توجه به جامعه سازی، تذکر رابطه گرفتاری‌ها با انحراف و اعمال محدودیت در مورد خلافکار، تربیت دینی ثمر می‌دهد و انسان قدرتمند و خداگونه به وجود می‌آید.

دانــلود