چکیده:
کشورهاى خلیج فارس در قبال اینترنت داراى دو نگرانى عمده هستند : اوّل، آسیب به ارزش‏هاى دینى، فرهنگى و ملى، مانند اشاعه تصاویر و صحنه هاى مستهجن ،
توهین به دین اسلام ، تأثیرات بر نقش زنان ، ضعف هنجارهاى قومى و فرهنگى منطقه‏اى؛ دوم، امنیت ملى: البته نگرانى ‏هاى مربوط به امنیت ملى در اکثر کشورهاى منطقه خلیج فارس
گسترده‏تر از تعریف سنتى تهدید نظامى از سوى کشورهاى خارجى است و این موارد در حقیقت هر
چیزى که براى دستگاه حاکمه و منافع آنها خطر محســـوب گردد  را شامل مى‏شود؛ از قبیل مطالبه
حق حاکمیت ،برگزارى انتخابات آزاد و بهره مندى از مظاهر دمکراسى ، هراس از استفاده
تروریست‏ها  از اینترنت ،آسیب پذیرى آنان در زمینه هاى تجارى و امنیت ارتباطات ، گسترش دامنه
تبلیغات گروه‏هاى سیاسى مخالف در تبعید ، اطلاعات جنگى و عملیات جاسوسى . یادآور مى شود
نظیر چنین نگرانى هایى در سایر کشورها نظیر فرانسه،چین و مالزى نیز وجود دارد. در این میان، ظهور و بروز نسل جدید جوان در منطقه خلیج فارس، بخش تجارت داخلى و
شرکت‏هاى خارجى مقیم که نیاز به همکارى با کشورهاى دیگر دارند، محافل دانشگاهى به ‏ویژه
آنان‏که در جریان جهانى شدن و شبکه اینترنت به عنوان ابزار آن هستند،  نیاز به اینترنت در این
کشورها را در میان مسؤولان این جوامع به خود جلب کرده است. در حقیقت خواست این گروه‏هاست
که دولت‏هاى موجود در خلیج فارس را واداشته است تا کمیته هایى را براى بررسى پیامدهاى مثبت و
منفى اینترنت تعیین کنند که اغلب نتایج به دست آمده عموما مبتنى بر توصیه به احتیاط قبل از
استفاده اینترنت بوده است که بیان کننده کنترلى قابل قبول و نه کامل از طریق سرورهاى پروکسى و
حفاظ بندهاى قوى است. با این وجود ، پذیرش اینترنت در این نقطه از جهان با محدودیت و از روى
احتیاط صورت مى گیرد. به طور کلى نه کشور حوزه خلیج فارس ( شامل ایران ، عراق ، یمن و شش
کشور عضو شوراى همکارى ) با در اختیار داشتن 5/2 درصد جمعیت جهان و سهم بیشترى از این
مقدار از سرمایه جهانى ، امروزه سهمى اندک  از اینتــرنت را دارا هستند.

دانــلود