چکیده:
علم فقه و علم اخلاق، دو دانش اصیل اسلامی­اند که تأثیر متقابلی بر یکدیگر دارند و مکمل و متعاضد هم به حساب می­آیند؛ چراکه هدف مشترکی را که همان امتثال اوامر الهی و تقرب به اوست، دنبال می‌کنند. امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر، از جمله واجبات فقهی­اند که اخلاق، جلوۀ ویژه­ای در آن‌ها دارد. در واقع، این واجبات، بدون پشتوانۀ اخلاق عملاً تأثیر مفید و ماندگاری بر فرد و جامعه ندارند. در آیات قرآن کریم هم ضمن بیان ابعاد مختلف وجوب امر‌به‌معروف و نهی‌ازمنکر، بر حاکمیّت روح اخلاق بر آن­ها تأکید شده است. ازاین‌رو، پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی، درصدد بیان ارتباط همگنانه بین اخلاق و فقه در آیات امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر است. در تبیین این ارتباط، بر محوریت تأثیرگذاری و حاکمیت اخلاق بر فقه تأکید می‌شود؛ همان‌گونه که دیگر آموزه­های فقهی اسلامی نیز از چنین پیشینه و پشتوانه­ای برخوردارند.

دانــلود