چکیده:
بعد از آنکه اتفاق نظر است که منظور از «قربی» در آیة 23 سوره شوری نزدیکان پیامبر است، در مصداق آن میان شیعه و اهل سنت اختلاف است. اهل سنت پنج احتمال را آورده، اما بیشتر گفته‌اند این آیه در دوران مکی و دربارة مشرکان قریش نازل شده و شامل تمام کسانی می‌شود که با رسول خدا به نحوی نسبت نسبی دارند؛ هرچند بسیار دور. برای اثبات این موضوع به روایت ابن عباس و برخی دیگر استناد کرده‌اند که همگی از نظر سند، ضعیف و از نظر محتوا غیر قابل استدلال می‌باشند. شیعه می‌گوید این آیه دربارة اهل بیت نازل شده و به روایات صحیحی که از سوی فریقین رسیده، می‌توان استدلال کرد. افزون بر روایات، به برخی آیات دیگر که واژة «قربی» در آنها آمده و روایاتی که در تفسیر آنها رسیده و به اهل بیت تطبیق داده شد، نیز می‌توان استناد نمود. زیرا واژة «قربی» در پنج مورد قرآن به یک معنا و یک مصداق می‌باشد. بدیهی است که هیچ حکمی در قرآن بدون فلسفه و ضرورت نیست، فلسفة مودت نیز می‌تواند ایجاد رابطة مردم با اهل بیت: به‌عنوان مرجع دینی و علمی باشد.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد