چکیده:
برای ادراک جایگاه مدل مشخص نظام سلامت عمل (عدم تبرج)، در یک سیستم بومی، توجه به مبانی بنیادی تفکر راهبردی واجد اهمیت است. از این منظر، تبیین «پارادایم» به‌عنوان پیش‌شرطی اساسی در سیر تفکر راهبردی و ارائه «دکترین تبرج»، از منظر چیستی، چرایی و چگونگی «تبرج» با انتقال پارادایمی رایج به پارادایم قرآنی برای طراحی استراتژیک، ضرورت می‌یابد.
پژوهش حاضر با هدف بررسی «تبرج» در بین زنان متاهل شهر اهواز انجام شد. رویکرد این تحقیق، از نوع روش‌شناسی کیفی می‌باشد و روش مردم‌نگاری برای انجام عملیات پژوهشی به‌کار گرفته شد. روش نمونه‌گیری، از نوع کیفی- نظری است و با استفاده از شاخص اشباع نظری تعداد 24 نفر از میان زنان متاهل به‌عنوان نمونه تحقیق، مورد مصاحبه قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از «نظریه زمینه‌ای» انجام شد. در یافته‌های اصلی این تحقیق، شامل: تغییرات اجتماعی و تولید مطالبات جدید، نگاه کالایی و سرمایه‌ای به زنان، تمایل به متمایز‌سازی خود و هویت مستقل، مدل‌سازی و الگوسازی توسط رسانه‌ها و هنرپیشه‌ها، فرد‌گرایی و لذت‌طلبی افراطی، کم‌رنگ ‌شدن حیای قلبی، رفتاری و تقواگرایی، قلب مریض، تعارضات زناشویی، طلاق عاطفی و کاهش مهارت و فرصت گفت‌وگو و روابط عاطفی رودررو می‌باشد که می‌توان تمامی مقولات را ذیل مقوله «قلب مریض»، قرار داد. به بیان دیگر، قلب مریض «مقوله هسته‌ای» این نظریه زمینه‌ای است.

دانــلود