چکیده:
عن ابی عبدالله7: «غُرَّةُ الشُّهُورِ شَهْرُ اللَّهِ عَزَّ ذِکْرُهُ وَ هُوَ شَهْرُ رَمَضَانَ وَ قَلْبُ شَهْرِ رَمَضَانَ لَیْلَةُ الْقَدْر؛[1] سرآمد تمام ماه‌ها، ماه خدا، ماه رمضان است و قلب ماه رمضان، شب قدر است». شب وصل است و طی شد نامه هجر   سلام فیه حتی مطلع الفجر[2] انسان موجودی نامتناهی‌خواه و بی‌نهایت طلب است، اما با محدودیت‌هایی در جهان مادی مواجه است. از محدودیت‌های عالم مادی، محدودیت زمان و مکان و جسم است. جان انسان در حالی که خواهش رهایی از آن بندها و شوق پرواز در ملکوت دارد، خود را گرفتار آنها و چسبیده به زمین و جهان مادی می‌بیند.[3] از سوز دل نجوا دارد که:
[1]. حویزی، نورالثقلین، ج 2، ص 214. [2]. غزلیات حافظ، غزل 251. [3]. «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ مَا لَکُمْ إِذَا قِیلَ لَکُمُ انفِرُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ اثَّاقَلْتُمْ إِلَى الأَرْضِ» (توبه، آیه 38.)

دانــلود