چکیده:
 پژوهشى درباره معناشناسى واژة »تقوا« در قرآن کریم است. واژة تقوا و کلمات هم‌خانواده آن در مجموع 258 بار به دو گونه فعلى و اسمى در قرآن استعمال شده است. نویسنده پس از بررسى ریشه‌هاى آن، به تبیین مفهومى و بررسى جنبه‌هاى صرفى کلمات مانند: »تقاة«، »واق«، »تقیّا«، »اتقى« و »المتقون« و همچنین نوع کاربرد آنها در قرآن پرداخته است. و در پایان نتیجه گرفته است: 1- مراد از »تقوا« در قرآن همواره یک معنى و مفهوم مشخص و قالبى نیست، بلکه زمینه‌هاى گوناگون و جنبه‌هاى کاربردى آن، در تعیین مراد نقش مؤثرى داشته و به معنى و مفهوم آن شکل خاصى مى‌بخشد.  2- »تقوا« در قرآن، زمینه‌ها و موارد متعددى دارد و همواره منحصر به »تقواى الهى« نیست. 3- »تقواى الهى« نیز به نوبه خود، زمینه‌هاى گوناگونى دارد که شناخت این زمینه‌ها با مراجعه به آیات مربوطه قابل بازیابى است. 4- »تقواى الهى« (به طور مطلق( به معناى خویشتن بانى از عذاب خدا به وسیله اطاعت از اوامر الهى و ترک نواهى اوست. 5- دست‌یابى و وصول به »تقوا« راه‌ها و ابزار گوناگونى دارد که با مراجعه به آیات مربوطه و قراین موجود در آنها مى‌توان آنها را شناسایى کرد.

دانــلود