چکیده:
اسلام دینی است که هدف اساسی آن تربیت فرد دین‌دار و بناکردن جامعه‌ای با شالودۀ صحیح اخلاقی، مطابق با اهداف و احکام دینی است، جامعه‌ای ارزشمند که با فضایل اخلاقی، میان مسئولیت‌های اجتماعی و ایمان اسلامی ارتباطی انفکاک‌ناپذیر به وجود آورده باشد. از جمله مسائل مهمی که به مثابۀ لوازم قطعی و حقیقی ایجاد چنین رابطۀ قوی به‌شمار آمده و در معارف قرآنی نیز بر آن تأکید شده است، دوری اجتماع انسانی از رذایل اخلاقی و ارتکاب بدان‌هاست؛ زیرا جامعۀ مطلوب انسانی با فضیلت‌ها پیوند عمیق و ناگسستنی دارد، نه با رذیلت‌ها. همچنین ترویج رذایل اخلاقی، رابطۀ انسان با خدا را برهم زده و ارتباطات اجتماعی با هم‌نوعان را در برخوردهای اخلاقی مختل می‌کند. مرحوم علامۀ طباطبایی;، وجود رذایل اخلاقی در جامعۀ اسلامی را عامل سستی ایمان و اعتقادات انسانی و باعث از بین رفتن دادوستدهای معنوی و عواطف مستحکم آنان برشمرده و به‌عنوان حجابی سنگین در مسیر توسعۀ مطلوب اخلاقی برمی‌شمرد. نگارنده در این مقاله سعی دارد، با توجه به دیدگاه علامه‌طباطبایی;، مهم‌ترین ویژگی‌هایی که به‌عنوان رذایل اخلاقی در جامعۀ انسانی، مانع آشکارشدن حقانیت و شکوفایی در مسیر مطلوب و نیز سدی در برابر حرکت روح‌افزا به‌سوی فضایل اخلاقی می‌گردند را ذکر و بررسی کند و بر دوری جامعۀ مطلوب انسانی از آن‌ها تأکید نماید.
 

دانــلود