چکیده:
هر فقیه و اندیشمندی گاهی در پژوهش به نکته‌هایی می‏رسد که سبب می‏شود نظریه‌هایی در آن زمینه به ثبت برساند که شاید پیش از او هیچ‌کس به آنها اشاره نکرده است. حال گاهی این نظریه‌ها سبب پیدایش انقلاب فکری می‏گردد و گاهی نیز این تفردهای فتوایی و باورها از سوی مشهور پذیرفته نشده و آن را کنار می‌گذارند. 
نگارنده در این مقاله به دنبال بیان نظر شیخ صدوق در مورد سهو النبی6، و آموزشی یا الهامی بودن دانش امامان است و سپس به چند نظریة متفرّد شیخ صدوق در فقه اشاره می‏کند. از همین رهگذر، به بیان مستندات وی در آن فتوا پرداخته و در ادامه، دلیل اقبال یا اعراض دیگران از این فتوا را مورد بررسی قرار داده است. در پایان نیز به برخی از دیدگاه‌های حدیثی و نیز نظریه‏های شیخ صدوق در ذیل روایات اشاره می‏شود.

دانــلود