چکیده:
نظریه استعاره مفهومی که از دهه های پایانی قرن بیستم با نظریه پردازی دو زبان شناس به نام های جورج لیکاف و مارک جانسون، ارائه گردید، موجب ایجاد چالشی در بین نظریه های سنتی گردید. مطابق با این نظریه، استعاره مفهومی ریشه در ذهن انسان داشته به صورت ناخودآگاه در زندگی روز مره انسان جریان دارد. لیکاف و جانسون استعاره مفهومی را به سه نوع ساختاری، هستی‌شناختی و جهتی تقسیم نموده‌اند. در پژوهش حاضر با روش تحیلی – نظری به بررسی آیات مربوط به قیامت که در آنها از استعاره مفهومی به جهت فهم بهتر ودرک بیشتر آنچه برای ما از آن جهان ناشناخته می باشد؛ از قبیل واقعه، میقات و نام‌های 170 گانه و ...پرداخته شده است. دست آورد تحقیق حاکی است که: قرآن کریم با توجه به نامأنوس و غیر محسوس بودن جهان پس از مرگ، از قالب و ابزار زبان به صورت استعاره‌ای جهت فهم بیشتر این واقعه استفاده شده است. اما نکته حائز اهمیت در این پژوهش این می باشد که در میان آیات بسیاری که در آنها استعاره مفهومی در انواع مختلف به کار رفته است، غالب آیات مربوط به قیامت از طریق استعاره مفهومی شناسایی شده است و نوع هستی شناسی آن بیشتر کلمات را شامل شده و نوع ساختاری و جهتی در مرتبه بعدی قرار دارد. این مسئله نشان می‌دهد که مباحث ماورایی و آینده پژوهی در قالب استعاره‌ای برای مخاطب باور پذیرتر است.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد