چکیده:
در اینکه آیا سنّت همانند قرآن، وحی است یا اجتهاد پیامبر(ص)، اختلاف است. اهل‌سنّت، قول، فعل و تقریر صحابه را همانند قول، فعل و تقریر پیامبر(ص)، حجت دانستند و آن را شامل روش امامان نمی‌دانند؛ اما علمای امامیه معتقدند که سنّت شامل: قول، فعل و تقریر امامان شده و قول، فعل و تقریر صحابه را در‌بر‌نمی‌گیرد. سلفیان در تعریف سنّت و بدعت، راه ابن‌تیمیه را پیمودند و سنّت را آثار رسیده از پیامبر و اصحابش می‌دانند. در این مقاله، ضمن واکاوی تعریف سنّت در لغت و اصطلاح، منشأ سنّت، جایگاه، حجیت و اعتبار و نیز دلایل حجیت و اعتبار سنّت رسول(ص) از قرآن، احادیث، دلیل عقلی و اجماع، دیدگاه سلفیه مطرح و نقد شده و نتیجه گرفته می‌شود که سنّت، مختص پیامبر(ص) است؛ نه چنان‌که سلفیان تصور کرده‌اند شامل اصحاب نیز می‌شود و البته پذیرفتن چنین نظری، نتایجی از جمله عدم عصمت مطلق پیامبران، به‌ویژه پیامبر اکرم(ص) را به دنبال خواهد داشت.

دانــلود