چکیده:
از مقوله‏هاى مورد بحث در این مقال، جایگاه مدرس در حوزه‏ها و نزد علماى بزرگِ ایران و نجف است و سخن از هوش و آگاهى‏هاى بالاى سیاسى اوست و قوه شگفت انگیزى که در شناخت چهره و دسیسه‏هاى هزارتوى دشمن داشت. مدرس، رضاخان را خوب شناخته بود و بهنگام از چهره او نقاب گرفت، آن هم در روزگارى که بسیارى در تارهاى تظاهر او به دیندارى و میهن دوستى و دشمن ستیزى گرفتار آمده بودند. از این روى، مبارزه با او را براى حفظِ عزت، استقلال و کرامت و عزت مردمان و کشور، از پایگاه شرعى و قانونى که داشت، شجاعانه، مدبرانه و خردمندانه، پى‏گیرى کرد و دستان پنهان استعمار را در روى کار آوردنِ رضاخان و مأموریتهایى که به او واگذار کرده بود، آشکار ساخت و در گاهِ جنگ دوم جهانى و مورد تاخت و تاز قرار گرفتن ایران از سوى قدرتهاى بزرگ، در راه استقلال کشور و کوتاه کردن دست بیگانگان، گامهاى اثرگذار، بزرگ و ماندگارى برداشت و آنى از دفاع از حق ملت، کوتاه نیامد، تا آن که چنان عرصه را بر انگلیس و نوکر آن، رضاخان، تنگ کرد که نتوانستند او را برتابند و پس از سالها تبعید و آزار و اذیت و شکنجه‏هاى قرون وسطایى، طومار زندگى‏اش را در هم پیچیدند. آن چه در این مقال مورد توجه قرار گرفته و دردمندانه از آن یاد شده، سکوت علما در برابر این فاجعه بزرگ است، زخمى که هیچ گاه التیام نخواهد یافت.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد