چکیده:
 گزارشى از تأثیر شگرف قرآن نسبت به سایر منابع معرفتى، بر اندیشه امام على(ع) است. نویسنده پس از شمارش منابع معرفتى امام از قرآن به عنوان مهم‌ترین منبع یاد مى‌کند و سپس از گونه‌هاى تأثیر قرآن سخن گفته و آن را به دو قسم مستقیم و غیرمستقیم تقسیم مى‌کند و گونه دوم را در دو محور دسته‌بندى مى‌کند: 1. ایجاد دیدگاه‌هاى کلى 2. تبیین معارف و مفاهیم. از محور نخست به عناوینى چون: بینش ارزشگذارى، نگاه آینه‌اى به هستى، نگاه تسلیم‌گونه به خداوند، نگاه ابزارى به دنیا، نگاه عبرت‌آموز به تاریخ، نگاه هدفمند به انسان و آزمون‌نگرى به زندگى، اشاره مى‌کند و ریشه‌هاى قرآنى آن را بیان مى‌نماید. در محور دوم به سه گونه تأثیر اشاره مى‌کند: 1. تعریف و توضیح موضوعات و مفاهیم دینى، 2. توصیف تحلیلى از موضوعات دینى و 3. استدلال براى اثبات حقایق دینى. و در پایان به این نتیجه مى‌رسد که امام على(ع) تحت تأثیر آموزه‌هاى قرآن کریم به نوآورى‌هایى در ساحت تفکر دینى دست زده است که مدتها طول کشید تا فیلسوفان و اندیشمندان معناى سخنان و تفکر امام را دریافتند.

دانــلود