چکیده:
چکیده: امروزه رسانه­های گروهیاز جمله سینما به عنوان محصولاتی از جهان مدرنیته شناخته می­شوند. برخی از صاحب نظران رسانه، این امر را به عنوان یکی از مولفه­های ذاتی سینما قلمداد نموده و برای آن آثار و پیامدهایی در نظر گرفته­اند که به کارگیری این رسانه را در خدمت به دین در عمل ناممکن و غیرمطلوب جلوه می­دهد. (که از آن به عنوان دیدگاه «ذاتگرایانه» یاد می­شود). در مقابل قائلین به دیدگاه «ابزارانگارانه» سینما را همچون ابزاری می­بینند که می­تواند در خدمت هر هدفی از جمله ترویج دین قرار گیرد. برخی صاحب­نظران نیز با نقد سخت­گیری دیدگاه ذاتگرایانه و نیز ساده­اندیشی ابزارانگاران، سینما را دارای اقتضائات و خواصی می­دانند که با تعدیل آنها امکان خدمتگزاری آن به دین فراهم خواهد آمد. در این مقاله که با روش اسنادی نگاشته شده است، نگارنده پس از نقل ادله قائلین به سه دیدگاه فوق در نهایت دیدگاه «اقتضاگرایانه» را به عنوان نظریه مختار مورد پذیرش قرار داده است.  

دانــلود