چکیده:
قاعدة غرور در متون فقهی فراوان آمده است. جان‌مایة این قاعده این است که هرگاه فردی، از کار یا سخن کسی، فریب خورده و از این راه به او زیانی برسد، باید خسارتِ شخص زیان‌دیده را همو پرداخت نماید. این قاعده در روند حقوقی ایران نیز کارگشا بوده است. در این نوشتار به دلایل و توضیح این قاعده پرداخته و به رابطة آن با دیگر بحث‌ها نیز نگاه افکنده شده است.

دانــلود