چکیده:
قرآن کریم یکی از سرچشمه­ های فکری پربار شاعران ونویسندگان بزرگ پارسی زبان است. شاعران خوش ذوق فارسی به مدد موهبت سرشار وذوق هنری خود، چنان از قرآن بهره برده­ اند که به حق، شعر عارفانۀ فارسی را باید شعری توحیدی نامید. استاد شهریار نیز که از این منبع عظیم غافل نبوده، اشعار خود را به طرق مختلف و شیوه‌های متنوع  با آیه ­های قرآن کریم آراسته است تا آن‌جا که این اثرپذیری از قرآن، از ویژگیهای بارز شعری این شاعر به شمار می ­رود. پس زمینه­ های شعر شهریار بیانگر انواع اثرپذیری وی از قرآن می ­باشد. می ­توان در شعر این شاعر انواع اثرپذیری را یافت؛ مانند: اثرپذیری واژگانی، گزاره ­ای، تأویلی، تصویری، تطبیقی، الهامی- بنیادی، تلمیحی، عکسی و چند سویه. و این اثرپذیری بیشتر در حوزۀ معنا و واژگان صورت گرفته است و در همان سویۀ معنایی قرآن می ­باشد وکمتر در معنای آن، تصرف می ­کند.

دانــلود