چکیده:
با ظهور ملاصدرا در قرن یازدهم، تحولی شگرف در بنیان‌های فکری‌- فلسفی در حوزۀ فرهنگ اسلامی پدید آمد که می‌توان بازتاب آن را به‌روشنی هم در تقریر و هم در توصیف برهان صدیقین مشاهده کرد. برهان صدیقین که تا آن زمان برهانی شناخته می‌شد که در آن با چشم‌پوشیدن از ماسوی الله و تنها با تأمل در «هستی»، وجود خدا اثبات می‌شود، برهانی شد که در آن راه و هدف یکی است و خدا خود بر وجود خویشتن گواهی می‌دهد، از آن‌جا که خداوند وجود محض است، پس به‌ناگزیر باید در حقیقت هستی نظر گردد. تفاوت مهمی که این اختلاف رویکرد رقم می‌زند، این است که آیا ویژگی «وجود محور بودن» برای برهان صدیقین موضوعیت دارد یا طریقیت.

دانــلود