چکیده:
یکی از اصول مهم تاریخنگاری انتقادی، بررسی صحت وسقم منابع تاریخی است . کلاوس. یو. هاخ مایر در مطالعه ای انتقادی با تقسیم منابع تاریخی هر دوره به دو دسته منابع روایی و آثار باقیه Überreste)) نشان داده است که منابع روایی در دوره مورد مطالعه او (آلبویه)  دارای ضعف هایی چون : اشکال و انحراف در انتقال مطالب، اصالت مؤلف و جانبداری هستند؛ از این روی عمده پژوهشهایی که تا کنون از سوی محققانی چون بوسه و کبیر درباره این دوره انجام شده اند کامل نیستند. هاخ مایر معتقد است باید گزارشهای منابع روایی با استفاده از آثار باقیه که خود به سه دسته آثار باقیه انتزاعی، آثار باقیه شیئی و آثارباقیه نوشتاری تقسیم می شوند، مورد اصلاح قرار گیرند یا تکمیل شوند . او با بررسی مجموعه رسایل صابی که یکی از چهارمجموعه رسایل بر جای مانده از دیوان انشای دوران بوییان است، می کوشد ارزش این دسته از منابع را که به گمان وی در رده سوم آثار باقیه یعنی رده نوشتاری طبقه بندی می شوند برای تاریخنگاری و تکمیل منابع روایی نشان دهد.  

دانــلود