چکیده:
با یک نگاه کلی و فراگیر بر تاریخ تفکر بشری می توان به این مهم دست یافت که بشر از ابتدای پیدایش، بر اساس فطرت جستجو گر خود همواره در پی کشف منشا هستی در تلاش و تکاپو بوده است و در هیچ برهه از تاریخ، بحث از وجود خدا، از زندگی بشر، بکلی محو نشده است. آثار فلاسفه و الهی دانان مشحون از برهان های در اثبات وجود خدا است ولی در عین حال همان متفکران و اندیشمندان در عبارتی دیگر وجود خدا را برهان ناپذیر می دانند و گفته خود را اینگونه توجیه می کنند که خداوند متعال در هستی خود نیازمند به علت نیست و به تعبیر آن ها مالا سبب است. مالا سبب نیز یا باید بین باشد و یا اینکه قیاس برهانی در رساندن شخص به یقین در این باره کارایی ندارد تلاش نگارنده در این پژوهش متمرکز به این مسئله است که آیا می توان از یک سو، ملتزم به دو قاده مالاسبب و ذوات الاسباب شد و از سوی دیگر، از طریق برهان های غیر لمی به وجود خدا یقین پیدا کرد؟ در پاسخ به این سوال باید بر وجود برهان های خاصی که نه از نوع لمی و نه از نوع دلبل است اذعان کرد. نام این برهان ها به تعبیر عموم منطق دانان از جمله ابن سینا انی مطلق و به تعبیر ملاصدرا دلثیل است که در وضعیت خاصی در مبحث اثبات وجود خدا مفید یقین می باشد از این رو مقصود فلاسفه از نفی برهان بر وجود خدا؛ برهان از نوع لمی است چرا که وجود خدا علت ندارد تا برهان لمی بر آن اقامه شود. به این ترتیب بین دو مبحث قاعده ذوات السباب و مالا سبب در منطق و وجود برهان های از نوع انی مطلق در اثبات وجود خدا هیچ منافاتی وجود ندارد، و تمام برهان ها وجود خدا از نوع انی مطلق است که نوعی از آن از نظر منطق معتبر و یقین آور است. واژگان کلیدی: برهان، برهان لمی، برهان انی، برهان انی مطلق، برهان وجودی، برهان امکان و وجوب، برهان صدیقین، قاعده ذوات الاسباب، قاعده مالاسبب.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد