چکیده:
از نظر جامعه‌شناختی، روحانیت چه در نظام دینی شیعی چه در نظام‌مسیحی کاتولیک، یک صنف نیست، بلکه یک نهاد دینی تلقی می‌شود که نقش‌های اجتماعی گسترده‌ای به‌ویژه در جامعۀ ما بر عهده دارد. بدون ‌تردید، حلقۀ وصل این نهاد با جامعه، زمانی مطلوب جلوه خواهد کرد که این نهاد در کنش‌هایی که بواسطه ارتباطی که با جامعه دارد، امر اخلاق و قواعد‌ اخلاقی را به‌طور شایسته رعایت کند. از طرف دیگر، ایفای این نقش‌ها در جامعه توسط روحانیت باید به‌گونه‌ای باشد که شرایط گسترش اخلاق را در جامعه‌فراهم کند. این توضیح، این پرسش کلی را در اذهان ایجاد می‌کند‌که اساساً روحانیت چگونه می‌تواند با ایفای نقش‌های اجتماعی خود در ‌هر دو بخش، یعنی رعایت اخلاق و قواعد اخلاقی و گسترش اخلاق در جامعه،  ‌مؤثر باشد.

دانــلود