چکیده:
رشد اخلاقی از شاخص­های توسعۀ کشور است که از ابعاد سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی تأثیر می­پذیرد و در مقابل، بر دیگر ابعاد اثر می­گذارد. در این جستار، رشد اخلاقی جامعه با نوعی رویکرد ساختاری و جامعه­نگر بررسی می­شود. این رویکرد، علاوه بر روابط بیناشخصی فردگرایانه، به سطحی فراتر از مجموع افراد نظر دارد. در این مقاله، با نگرشی تحلیلی-عقلانی و با پرهیز از حصرگرایی، به تحلیل عوامل مؤثر شناختی و انگیزشی در رشد اخلاقی جامعۀ ایران پرداخته­ایم. توجه به پیچیدگی اخلاق در جامعۀ امروزی، کاربست انتقادی ارزش­ها، آسیب‌شناسی ملی و تأکید بر مطالعات جامعه‌شناختی اخلاق در تحلیل وضعیت کنونی، تأکید بر سرمایه­گذاری بر کودکان و زیرساخت­های اخلاقی نظیر خانواده و مدرسه، آموزش غیرمستقیم اخلاق با تأکید بر رسانه­های جمعی، ایجاد زمینه­های درونی (دیگرگرایی: همدلی، محبت، نوع­دوستی) و بیرونی انگیزش ومشارکت عمومی نظیر اعتماد، شفافیت، قانون­گرایی و جوان­گرایی از جمله عوامل تحلیلی است.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد