چکیده:
نظریه «عقلانیت و معنویت» به دنبال ایجاد رضایت باطنی انسان با رویکرد معنویت‌گرایی جدید است. ملکیان در این نظریه با التفات به شاخص‌های دنیای مدرن، مبانی انسان‌شناسانه خاصی را برای معنوی‌شدن برگزیده است. از جمله این مبانی، «فردگرایی» انسان معنوی و درنتیجه درونی و شخصی‌بودن معنویت است. تحقیق پیش‌رو بر آن است که مؤلفه فردگراییِ نظریه «عقلانیت و معنویت» را با استفاده از تبارشناسی مفهومی آن، مورد ارزیابی و تحلیل انتقادی قرار دهد. چالش جدی در کسب رضایت باطن در سلوک انسان معنوی، بی‌توجهی به تأثیرپذیری واقعی انسان از ساختارها و نهادهای اجتماعی، خودشکن‌بودن معنویت حاصل از تفرد، تقلیل شأن اخلاق و معنویت به روانشناسی‌ درمان‌گرا و درنهایت تنهایی بیشتر انسان معنوی از پیامدهای منفی پذیرفتن مبنای فردگرایی در معنویت‌گرایی هستند. این تحقیق از نوع پژوهش‌های نظری بنیادین است و با داده‌های آن با روش توصیفی_تحلیلی، گردآوری شده و از طریق کتابخانه‌ای منابع را مورد بررسی قرار می‌دهد.

دانــلود