چکیده:
مرحوم علّامه طباطبایی در سه کتاب خود چهار مبنا و نظریه‏ی اخلاقی را مطرح ساخته است. او در کتاب نهایه الحکمه فضیلت‏گرایی و در کتاب اصول فلسفه و روش رئالیسم نوعی منفعت‏گرایی و در تفسیر المیزان مصلحت‏گرایی اخروی و خداگرایی عارفانه را تبیین نموده است. نقدها و بررسی‏های مطرح در این زمینه و میزان اهمیت هریک از آنها از نظر علّامه مباحث دیگر این مقاله را تشکیل می‏دهد.
به نظر می‏رسد ایشان برای انسان‏های مختلف در شرایط مختلف و با دیدگاه‏ها و سطوح مختلف، اخلاقی را معقول یا مقبول دانسته که برای دیگران معقول یا مقبول نیست و ترجیح قایل شدن برای هریک از این دیدگاه‏ها جهت همه‏ی انسان‏ها با دیدگاه‏های متفاوت از نظر علّامه دلیل واضحی ندارد.

دانــلود