چکیده:
مصر به‌سبب موقعیت سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در حکومت امام علی7 از اهمیت بسزائی برخوردار بوده‌است. این منطقه از یک‌سو با شام در تسلط معاویه و از سوی دیگر، با متصرفات تازه فتح‌شده مسلمانان در شمال آفریقا هم‌مرز بود. ناآرامی‌های مصر می‌توانست در هر دو سوی آن اثرات منفی داشته‌باشد. به همین‌رو حضرت اولاً قابل ‌اعتمادترین فرماندهان خود یعنی قیس بن سعد، محمد بن ابی بکر و مالک اشتر نخعی را به آنجا اعزام کرد؛ و ثانیاً در ضمن مکاتبات متعدد همواره توصیه‌های لازم در زمینه حکومت‌داری را به آنها ابلاغ می‌کرد. در این پژوهش با رویکرد توصیفی- تحلیلی و با مطالعه نامه‌ها و مکاتبات حضرت با کارگزاران خود در مصر، چرایی و مضامین این مکاتبات مورد بررسی قرار گرفته و نشان داده شد که افزون بر اهمیت سیاسی مصر، گسترش اسلام در مناطق تازه فتح شده در شمال آفریقا نیز برای حضرت از اهمیت بالایی برخوردار بوده‌است.

دانــلود