چکیده:
در این پژوهش آیاتی از جزء­های بیست‌و‌نهم و سی­ام قرآن مجید که درباره قیامت هستند، از منظر تحلیل گفتمان مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته­اند. هدف پژوهش این بود که مشخص شود ساختارهای گفتمان­مدار به­کار رفته هنگام سخن گفتن از قیامت کدامند و این ساختارها چه مفاهیم و محتوایی را درباره قیامت به مخاطب منتقل می­کنند.
ساختارهای گفتمان­مدار به­کار رفته در این آیات عبارت بودند از تعدی، وجهیت، کنش تعهدی و جملات پرسشی با کارکرد غیرمستقیم. از این ساختارها می­توان به این نتایج دست یافت: قاطعیت خداوند هنگام سخن گفتن از روز قیامت، هشدار و سعی در بیداری غافلان، تأکید خداوند بر سهمگین و وحشتناک بودن روز قیامت برای اخطار و هشدار به انسان­ها، قطعی­ و حتمی بودن وقوع قیامت.

دانــلود