چکیده:
در ابتدای اسلام باب تعقل و اجتهاد در جلوی اهل فکر و نظر باز بوده و اختلاف در عقیده و استنباط موجب دشمنی نمی‎شد ولی بعداً بخاطر تعصباتی که پیروان آن مذاهب به فقهایشان داشتند، سبب پیدایش مذاهب مختلفی شد، که همین تعصب سبب می‎شد آن گروه فقط خود را حق بدانند و دیگران را باطل. در ادامه اسلام، دست‎های استعماری این‎گونه اختلافات را بهترین مورد برای ایجاد زمینۀ آقایی خود می‎دیدند و همین سبب شد که آنها به این اختلافات دامن بزنند. در نهایت می‎توان گفت این اختلافات در حقیقت مربوط به اصول دین نبوده و همین سبب شده تا افرادی از قبیل سید جمال الدین اسدآبادی برای اینکه بین همه مسلمانان جهان اختلاف وجود نداشته باشد، اقداماتی در راستای وحدت و تقریب بین مذاهب اسلامی انجام بدهند، که در این نوشتار ابتدا گزارشی از وحدت در دیدگاه سنت ذکر می‎شود و در ادامه وارد بحث اصلی در مورد عملکرد بعضی از افرادی که در این راه سعی و کوشش نموده‎اند می‎باشد. روش جمع آوری این مطالب بر اساس تحقیق کتابخانه‎ای است که سعی در ارائه گزارشی مختصر و مفید از افراد تقریب‎گرا و وحدت‎گرا که در راستای تقریب و وحدت بین مسلمین تلاش نموده‎اند می‎باشد.

دانــلود