چکیده:
رحمت، واژه­‌ای مشترک میان خداوند و انسان است؛ با این تفاوت که وقتی درباره خداوند به کار می‌رود، با رحمتی که منتسب به انسان می­‌شود متفاوت است. وقتی می­‌گوییم فلان شخص رحیم است؛ یعنی درباره شخصی دیگر، مهربانى و رقت قلب دارد و بر همین اساس، ممکن است به او احسان نیز بکند. ولی از آنجایی که رقت قلب و عاطفه درباره حضرت حق به‌کار نمی­‌رود، منظور فقط احسان و تفضل او به مخلوقاتش است.^[1] در یکی از خطبه‌­های توحیدی نهج البلاغه، به همین نکته اشاره شده است: «بَصِیرٌ لَا یُوصَفُ بِالْحَاسَّةِ، رَحِیمٌ‏ لَا یُوصَفُ بِالرِّقَّةِ؛[2] خداوند بیناست، ولى به داشتن چشم معرفى نمی­‌گردد. مهربان است، ولى به نازک‌دلى توصیف نمى‌‏شود».   [1]. ر.ک: حسین بن محمد راغب اصفهانى، مفردات ألفاظ القرآن، ص347. [2]. علی اکبر قرشی بُنابی، قاموس قرآن، ج 3، ص 78.

دانــلود